آکنه استروئیدی چیست؟

آکنه استروئیدی نوعی آکنه است که در اثر تجویز کورتیکواستروئیدها در هر روشی ایجاد می شود. این می تواند به دلیل استروئیدهای خوراکی، استروئیدهای داخل وریدی یا کرم های استروئیدی موضعی رخ دهد. در بیشتر موارد با شروع ناگهانی بثورات مشخص می شود. اغلب یک فوران گسترده وجود دارد که معمولاً چند هفته پس از شروع درمان استروئیدی رخ می دهد.

کورتیکواستروئیدها داروهای مهمی هستند که در درمان طیف وسیعی از شرایط پزشکی اندیکاسیون دارند و در مواقعی مصرف آنها می تواند نجات دهنده باشد. با این حال، آکنه استروئیدی یکی از عوارض جانبی شناخته شده این داروها است.

افراد مبتلا به بیماری سندرم کوشینگ سطوح بالایی از کورتیکواستروئیدهای در گردش خون بدن خود دارند و همچنین مستعد ابتلا به این نوع آکنه استروئیدی هستند.

بیشتر بخوانید: درمان بدون عوارض جای جوش و اسکارهای فرورفته آکنه

علاوه بر این، سوء استفاده از استروئیدهای آنابولیک آندروژنیک می تواند آکنه ولگاریس را تشدید کند و باعث ایجاد اشکال شدید آکنه مانند آکنه فولمینانس یا آکنه کنگلوبات شود که اغلب به عنوان آکنه اصلاح شده با استروئید برچسب گذاری می شود.

استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی روی صورت، به عنوان بخشی از کرم‌ها و درمان‌های روشن‌کننده پوست، اغلب در بسیاری از کشورهای جهان غیرقانونی و گسترده است. استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدهای موضعی اغلب منجر به عوارض جانبی فراوانی به خصوص در پوست ظریف صورت می شود، از جمله نازک شدن پوست، از بین رفتن رنگدانه، رشد مو، آکنه و روزاسه.

بنابراین، طیف آکنه استروئیدی می تواند شامل انواع تظاهرات بیماری باشد و گرفتن شرح حال در همه موارد مشکوک برای تعیین دقیق قرار گرفتن در معرض استروئید بسیار مهم است.

مکانیسم آکنه استروئیدی

القای آکنه ناشی از تجویز استروئید تا حدی به دلیل اتصال گیرنده های آندروژن در پوست و فولیکول های مو است که منجر به هیپرتروفی غدد چربی و در نتیجه افزایش خروجی سبوم و افزایش همزمان در تراکم جمعیت P. acnes می شود. اینها به بروز آکنه های استروئیدی کمک می کنند.

علائم آکنه ناشی از استروئید

در حالی که آکنه استروئیدی در نگاه اول شبیه آکنه ولگاریس است، در واقعیت، برخی از ویژگی‌های متمایزکننده وجود دارد که می‌تواند به تمایز هر دوی این جوش‌ها کمک کند، که به راحتی برای هر متخصص پوست قابل مشاهده است.

در افراد مستعد مشکوک به آکنه استروئیدی، اغلب 2 تا 5 هفته پس از شروع درمان با کورتیکواستروئید خوراکی، جوش های فولیکولی شروع می شود.

ضایعات آکنه استروئیدی با ضایعات آکنه ولگاریس به روش های زیر متفاوت است:

• نقاط با اندازه یکنواخت (مونومورفیک)
• توزیع متقارن (معمولاً روی گردن، سینه و پشت)
• کومدون ممکن است بعداً ایجاد شود

آنها اغلب 1 تا 3 میلی متر، به رنگ گوشت یا صورتی شکل هستند.

از طرف دیگر، آکنه ولگاریس معمولاً چندشکلی است، که در آن مخلوطی از ضایعات شامل کومدون، پاپول، پوسچول، ندول به طور همزمان دیده می شود. اینها در طول ماهها ایجاد می شوند و به تدریج بر شدت آنها افزوده می شود و ضایعات قدیمی تر با اسکار بهبود می یابند که با لکه های جدیدتر مخلوط می شوند.

بنابراین، آیا باید نگران آکنه استروئیدی باشم؟

پاسخ این بستگی به دلیل یا بیماری دارد که برای شما کورتیکواستروئید تجویز شده است. به طور کلی، اگر برای یک بیماری سیستمیک تهدید کننده زندگی یا جدی برای شما استروئید تجویز شده است، منطقی است که درمان هر گونه رویش پوستی احتمالی را نادیده بگیرید یا تا زمانی که سلامتی بهتری دارید، درمان را به تاخیر بیندازید. با این حال، اگر آکنه شدید است و سبک زندگی شما را تحت تأثیر قرار می دهد، بهتر است با پزشک خود صحبت کنید و احتمالاً در مورد سایر گزینه های درمانی، به ویژه در بیماری های مزمن صحبت کنید.

اگر آکنه استروئیدی علامت یک بیماری یا بیماری زمینه‌ای است و هیچ دارویی مصرف نمی‌کنید، بهتر است زودتر به یک متخصص پوست مراجعه کنید تا بثورات را بررسی کند.

اگر برای مدت طولانی از کرم‌های استروئیدی موضعی بدون نظارت پزشکی استفاده می‌کنید و متوجه شیوع آکنه می‌شوید، مهم است که با پزشک یا متخصص پوست مشورت کنید زیرا ممکن است به دلیل استفاده از استروئید اثرات طولانی‌مدت دیگری بر روی پوست داشته باشد. استفاده از هرگونه کرم یا دارو بدون تجویز و نظارت پزشکی هرگز توصیه نمی شود.

آیا باید به دنبال مشاوره پزشکی باشم؟

بله، آکنه استروئیدی می تواند به طور ناگهانی شروع شود و کاملاً گسترده باشد، باید توسط یک متخصص پزشکی ارزیابی و درمان شود.

در حالی که صبر می کنید تا بثورات برطرف شود، می توانید برای شستشوی نواحی آسیب دیده، دو بار در روز به مدت 30 تا 60 ثانیه از شستشوی صورت بدون نسخه با بنزوئیل پراکسید استفاده کنید.

درمان

آکنه استروئیدی معمولاً پس از قطع داروهایی که باعث آن می شوند کاملاً برطرف می شود. با این حال، وقوع این فوران منع مصرف استروئید نیست و استروئیدها ممکن است در آینده در صورت لزوم دوباره استفاده شوند.

اگر قطع درمان با استروئید ممکن نباشد، فوران ها را می توان با داروهای زیر درمان کرد:

• صابون و شستشوی بدن با بنزوئیل پراکسید
• کرم های موضعی بنزوئیل پراکسید برای استفاده در طول شب
• آنتی بیوتیک های موضعی مانند کلیندامایسین
• لوسیون سولفور موضعی

اینها معمولاً به کاهش شدت علائم کمک می کنند و در عرض 4-2 هفته پس از شروع درمان، نتیجه خوبی مشاهده می شود.